احمدی نژاد همه را “غافلگیر” کرد

عطوان تصریح کرد: اسرائیل همواره با سوء استفاده از واژگان و عبارات رییس جمهور ایران، سعی داشته خود را ضعیف و مورد تهدید و در معرض “محو شدن از نقشۀ جهان” به دست رییس جمهور و مسئولان ایرانی وانمود کند، تا هم احساسات و همدردی دنیای غرب را به سوی خود جلب کند و هم آنان را برای اقدام علیه ایران تحریک نماید. اما در واقع اسرائیل است که از حدود ده سال پیش، ایران را به استفاده از سلاح های نامتعارف در حمله به مراکز هسته ای این کشور تهدید می کند؛ مراکزی که به عقیدۀ نتانیاهو، چند ماه بیشتر با ساخت جنگ افزار هسته ای فاصله ندارند.

در بخش دیگری از تحلیل القدس العربی آمده است: اما سخنان رییس جمهور ایران درباره اقتصاد، سیاست و تاریخ؛ آنجا که به غرب دربارۀ بدهی ۶۰ تریلیون دلاری ۱۸ کشور صنعتی هشدار داد و دربارۀ جنگ، سلطه، سیاست تفرقه میان ملتها و ضرورت اصلاح ساختار سازمان ملل متحد سخن گفت، همه را در مجمع عمومی سازمان ملل متحد “غافلگیر” کرد.

موضوع غیرمنتظرۀ دیگر آن بود که رییس جمهور ایران حضور سه فروند ناو هواپیمابر آمریکا، یک فروند ناو هواپیمابر انگلیس و صدها قایق جنگی و ناوچه را – که نشان می دهد جنگ نزدیک است- نادیده گرفت و از آن سخنی نگفت. حضور این تعداد کشتی جنگی به طور حتم برای برگزاری رزمایش یا آموزش نظامی نیست، بلکه به هدف شرکت در جنگ علیه ایران – در صورت صدور فرمان حمله از سوی واشنگتن- است.

اما احمدی نژاد بر خلاف سایر مسئولان ایرانی که درباره توان موشکهای ایران برای هدف قراردادن هر نقطه از جهان و نابودی کامل رژیم صهیونیستی در صورت حمله به ایران سخن می گویند، زبانی متفاوت را برگزید. سخنان او حتی با گفته های یک فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران که اظهار داشت “اگر ایران مطمئن شود در معرض حمله قرار می گیرد، اقدام به حمله پیشدستانه می کند”، تفاوت داشت.         

آیا این از حکمت و دوراندیشی احمدی نژاد است، یا این که رییس جمهور ایران برای جلب توجه افکار عمومی جهان از تریبون سازمان ملل متحد و جلوه دادن خود و کشورش به عنوان قربانی از لهجه تندش دست برداشته است به ویژه که به خوبی می داند بنیامین نتانیاهو پس از وی سخنرانی می کند تا جهان را علیه ایران تحریک نموده و حمایت بین المللی از هر گونه حمله اسراییل به ایران را به دست آورد.     

عطوان مقالۀ خود را این طور به پایان برده است: نمی دانیم واقع امر چیست، اما به نظر می رسد او یا نصیحت شده یا از وی خواسته شده سخنانش که آخرین سخنرانی وی به عنوان رییس جمهور ایران محسوب می شود (سال آینده دومین دوره ریاست جمهوری وی پایان می یابد) با گذشته متفاوت باشد و از زبان تهدید – که به آن شهرت یافته است- دست بردارد.  

این سخنرانی آرام که البته غیرعادی است، چه بسا نشانه نزدیک شدن سایه جنگ باشد و نشان می دهد ایران که می خواهد خود را در موضع قربانی قرار داده و نشان دهد که گلوله اول را شلیک نمی کند، اما اگر ضربه اول را از اسراییل دریافت کرد، با همه توان به آن پاسخ گوید.