«دختری که پاداش زیارتش بهشت است»

اول ماه ذی القعده سالروز میلاد کریمه‌ای ‌است که امام جواد(ع) ثواب زیارتش را بهشت عنوان کرده که الگویی نیکو برای دختران است درمدینه‌النبی ولوله‌ای است. کوی بنی‌هاشم حال و هوای دیگری دارد، در خانه امام موسی‌کاظم(ع) خبر‌هایی است، پس از ساعاتی صدای نوزاد در درون خانه می‌پیچد و کودکی چشم به جهان می‌گشاید. خواهر و برادران با شوق گرداگرد نوزاد تازه متولد شده را فرا می‌گیرند پدر، نوزاد را در آغوش می‌گیرد و با نگاه به چشمان معصوم کودک، وی را معصومه(س) خطاب می‌کند.در این میان یکی از برادران کودک از همه خوشحال‌تر است او که ۲۵ سال سن دارد کودک را از آغوش پدر گرفته و به چهره وی خیره می‌شود. می‌داند که سال‌ها بعد که جور زمان و حاکمان، وی را از مدینه رهسپار طوس خواهد کرد همین کودک به شوق دیدار وی رنج سفر می‌پذیرد و به دنبال برادر رهسپار می‌شود. پس از دو دهه از این روز فرخنده این کودک بانویی شده است که در کرامت و علم و فضیلت سرآمد بانوان مدینه است، ولی دوری برادر، وی را بی‌تاب کرده است، عزم هجرت می‌کند و برای دیدار برادر راهی طوس می‌شود. ۲۳ ربیع الاول سال ۲۰۱ هجری قمری، در شهر قم ولوله و شور و هیجان نمایان است، مردم با شوقی وصف ناپذیر یکدیگر را از آمدن بانویی با خبر می‌کنند که قطعه‌ای از بهشت را برای دیارشان به ارمغان می‌آورد «بانویی می‌آید» بانگی درکوچه و بازار پیچیده، بوی اسفند و گل و گلاب همه جا را فرا گرفته است. بی‌خبران از باخبران در شگفتند «چه کسی می‌آید؟»، گفته می‌شود: «خواهر امام رضا(ع) می‌آید».
همه از خانه و کاشانه خود بیرون آمده‌اند، پیر و جوان و زن و مرد با هیجان به سمت خارج شهر در حرکتند شهر برای آمدن بانویی مهیا شده است که معصومه(س) می‌خوانندش. گرد و غباری از دور نمایان می‌شود و هلهله زنان پایان انتظار را خبر می‌دهد «معصومه(س) آمد». کجاوه‌ای از دور نمایان می‌شود و هرکس سعی دارد تا خود را به آن نزدیک کند و چشم‌های خود را با نورانیت این بانو نورباران کند. چه شوقی در میان این مردم است! بانوی آب و آیینه شهر قم را نور باران کرده است، سران شهر، هر کدامشان سعی دارد تا افتخار میزبانی این بانو را داشته باشد اما معصومه(س) بیت‌النور را سنگفرش گام‌های فرشته گونه‌اش می‌کند و این مکان مقدس، ۱۷ روز شاهد نجواهای نیمه شب معصومه(س) با خدای خود و دلتنگی وی برای برادرش می‌شود. بیماری امان معصومه را بریده است و او تنها به این امید دارد که بتواند با رهایی از بستر بیماری خود را به برادر غریبش در طوس برساند اما افسوس که پس از ۱۷ روز معصومه(س) به آسمان پرکشید و رضا(ع) غریب الغربای شهر طوس شد. اما همین اقامت نه چندان طولانی، کویر قم را شهره آفاق کرد.
سال‌هاست که این شهر وامدار حضور بارگاه ملکوتی این بانوی بزرگوار است. کویر تفت دیده قم سال‌ها است که سیراب وجود حضور معصومه(ع) است و قم به برکت وجود آن حضرت شهر فقاهت، علم و اجتهاد شد. دیر زمانی است که تشنگان علم و فقاهت راهی این دیارند تا در جوار این بانوی بزرگوار، علم را به بند کشند و هر ساله خیل عاشقان و زائران نیز رهسپار این دیارند تا دل‌های خود را به ضریحی گره بزنند که بوی دختر پیامبر را می‌دهد.
رضا اردوان

ارسال یک پاسخ