گروه سیاسی مشرق ــ طی هفته‌های اخیر، از ساختمان بهارستان صدای “استیضاح” و “سوال” به وفور بگوش می‌رسد.

نمایندگان چندی قبل یکی از وزرای دولت (وزیر ورزش و جوانان) را تا پای چوبه استیضاح کشاندند اما به دلایلی این اقدام لغو شود.

گفته شد که استیضاح عباسی که بیش از ۴۰ امضا داشته است؛ با پس گرفتن تعدادی از امضاها از حد نصاب افتاد.

نمایندگان استیضاح کننده منهای آنکه بصورت جدی در مقابل این سوال قرار داشتند که استیضاح عباسی آیا در ۸ ماه مانده تا پایان عمر دولت، ثمری خواهد داشت یا خیر؟!؛ در مقابل پرسش‌های دیگری نیز قرار داشتند.

پرسش‌هایی از این قبیل که آیا به اهمّ و مهم مسائل روز کشور نیز وقوف کامل را دارند یا خیر و همچنین آیا در مقطع کنونی؛ می‌توان به مسئله استیضاح وزیر ورزش و جوانان اولویت اصلی را داد یا خیر؟!

به هر حال، نمایندگان امضا کننده استیضاح وزیر ورزش و جوانان پاسخ این سوالات را می‌دانستند یا خیر اما به هر روی،‌ این استیضاح به سرانجام نرسید.

ولی این پایان تراژدی نبود.

*از عباسی تا غضنفری و خلیلیان و احمدی نژاد

مجلسی‌ها چند هفته بعد، سه طرح جنجالی دیگر را رو کردند. دو استیضاح و البته سوال از رئیس جمهور.

بهارستانی‌ها در این زمینه سنگ تمام هم گذاشتند. سریع و بی سر و صدا. ۶۳ امضا برای مهدی غضنفری وزیر صنعت، معدن و تجارت و ۳۹ امضا برای خلیلیان، وزیر جهاد کشاورزی دولت.

هر دو استیضاح نیز تحویل هیئت رئیسه مجلس شدند و وصول آنها اعلام شد. در این میان اما صدای شفاف مخالفت با استیضاح‌ها نیز به وضوح شنیده می‌شد. 

مسعود پزشکیان، از نمایندگان اصلاح‌طلب! مجلس در این زمینه گفته بود: به نظر من در این برهه از زمان، استیضاح وزیر معنا ندارد.

 او افزوده بود: در این برهه از زمان نمایندگان تنها می‌توانند حرف‌های خود را با وزیر در میان بگذارند، چرا که دیگر زمانی ندارند که بخواهند وزیری را جایگزین وزیر قبلی کنند.

در مقابل خلیلیان اما وزیر صنعت از اقبال چندانی برای حمایت صریح از سوی نمایندگان برخوردار نبود ولی در عین حال هرآنچه که درباره استیضاح وزیر جهاد کشاورزی گفته می‌شد، درباره غضنفری ۵۲ ساله نیز صادق بود.

استیضاح کنندگان صنعتی نیز در مقابل این سوالات اساسی قرار داشتند که فرض بر درست بودن تمام موارد ادعایی آنها علیه وزیر صنعتی احمدی نژاد؛ آیا در این ۷ یا هشت ماه اتفاق خاصی رخ خواهد داد یا خیر؟! و از سوی دیگر آیا آنها مطمئن هستند که این استیضاح منجر به رخدادهای بهتر خواهد شد یا اینکه لزوماً اتفاقات بدتری بواسطه شرایط فعلی اقتصاد کشور رخ خواهد داد؟!

گزارش رسانه‌ها و نگاهی به مواضع نمایندگان مجلس پیرامون استیضاح وزرای دولت در روزهای اخیر نشان می‌دهد که تقریباً هیچیک از حامیان استیضاح، نتوانستند به این سوال پاسخ اساسی بدهند که فرض بر صورت گرفتن استیضاح و برکناری وزیر، آیا وزیر جدیدی که خواهد آمد، در مدت اندک باقیمانده تا پایان عمر دولت کنونی؛ خواهد توانست کار جدیدی را صورت بدهد یا اینکه در پیچ و خم بروکراسی عریض طویل دولتی و سیاست‌گذاری‌های جدید گم خواهد شد؟!

بی‌پاسخی این سوالات، فقط یک گمانه را تقویت می‌کرد و آن اینکه “این استیضاح‌ها سیاسی است”

*استیضاح کم است؛ سوال هم می‌پرسیم!

دام استیضاح‌های سیاسی برخی از بهارستانی‌ها در راه وزرای دولت اما همچنان داغ ماند و زمزمه‌هایی مثل استیضاح دوباره سیدشمس‌الدین حسینی، وزیر اقتصاد نیز بر آن می‌دمید که طی روزهایی که گذشت، خبر دیگری هم در این زمینه به رسانه‌ها راه یافت؛ “سوال از رئیس جمهور”.

از پارلمان خبر می‌رسد که نمایندگان پس از التهابات اخیر بازار ارز و مصاحبه تلویزیونی رئیس جمهور، دیگر تاب نیاورده و تصمیم گرفته‌اند برای بار دوم از احمدی نژاد سوال بپرسند.

این در حالیست که بزرگترهای اصولگرای مجلس از قبیل حداد عادل و احمد توکلی، مخالفت خود را با این کار ابراز داشته‌اند.

آنها البته هریک دلایل خود را دارند.

حداد عادل با اشاره به مخالفت خود با طرح سوال از رئیس جمهور گفته بود: مخالفت با سوال از رئیس جمهور و استیضاح وزیران ا به معنای دست روی دست گذاشتن نیست و مذاکره و روشهای دیگر می تواند جایگزین شود… با مذاکره و روش های دیگر می توان به نتایج بهتر رسید.

احمد توکلی نیز در این زمینه با بیان اینکه به دو دلیل موافق طرح سئوال از رئیس جمهور در مجلس نیستم گفته بود: رئیس جمهور نشان داد رفتار معقول متناسب با منافع ملی در شرایط سئوال ندارد و چون بخشی از سئوال نمایندگان مربوط به نوسانات بازار ارز است امکان دارد اظهارت رئیس جمهور به بی اعتمادی موجود دامن بزند و کار را سخت‌تر کند.

رئیس سابق مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در این زمینه پیشنهاد داده بود: بهتر بود نمایندگان با استناد به ماده ۲۳۳ و بند ۶ ماده ۳۳ آیین نامه داخلی رئیس جمهور را برای ارائه توضیحات در خصوص سئوالات شان به کمیسیون های مربوطه دعوت می کردند تا مباحث در کمیسیون به صورت کارشناسانه بررسی شود و فضاسازی های رسانه‌ای کمتر باشد.

با تمام این تفاسیر اما طرح سوال بالاخره با امضاهای خود به هیئت رئیسه رسید و قرار شده است تا نمایندگان رئیس جمهور در کمیسیون‌های مربوطه در مجلس حاضر شوند و توضیحاتی را در زمینه سوال‌ها برای نمایندگان ارائه کنند.

دولتی‌ها در این زمینه، با “اشتیاقی نانوشته!” نامه‌ای را هم برای مجلس نوشته‌ و ۴ نماینده رئیس جمهور را برای پاسخگویی به سوالات نمایندگان در کمیسیون‌ها، طی هفته جاری به مجلس معرفی کرده‌اند.

غلامرضا کاتب سخنگوی کمیسیون برنامه و بودجه مجلس در این زمینه گفته است: بر اساس این نامه فروزنده معاون پارلمانی رئیس جمهور، حسینی وزیر امور اقتصاد و دارایی، غضنفری وزیر صنعت معدن و تجارت و خلیلیان وزیر جهادکشاورزی ۴ نماینده رئیس جمهور هستند که برای پاسخ به طرح سئوال نمایندگان مجلس از رئیس جمهور به کمیسیون برنامه و بودجه معرفی شدند.

*نکته‌ای قابل تأمل در یک نامه

نامه اشاره شده اما یک حاوی یک مسئله قابل تأمل است که خبر از اتفاقات جدیدتری در آینده می‌دهد.

سه نفر از نمایندگان معرفی شده توسط احمدی نژاد به مجلس، نام‌های آشنایی دارند. حسینی، غضنفری و خلیلیان.

همان سه وزیری که بهارستانی‌ها طی روزهای اخیر درباره استیضاح آنها سخن کرده‌اند و به درست یا به غلط، درباره به مجلس کشاندن آنها خط و نشان کشیده‌اند.

آیا این اقدام احمدی نژاد در معرفی این سه نفر حاوی پیام‌های خاصی برای مجلس بوده و یا اینکه فقط باید بعنوان یک اتفاق ساده از کنار آن گذشت؟!

برای پاسخ به این سوال باید منتظر حوادث بعدی بود. حوادثی که صد البته نقش برخی از بهارستانی‌ها در به‌راه‌اندازی آنها سهم کمی نیست.

در واقع، اقدام آنها برای استیضاح همزمان سه وزیر در طول یک ماه و به راه‌اندازی غائله‌ سوال از رئیس جمهور؛ متأسفانه چیزی غیر از یک اقدام سیاسی نیست که در سال آخر عمر دولت احمدی نژاد نیز از توجیه چندانی برخوردار نبود.

ارسال یک پاسخ