ارائه پیشنهاد « حق شرط » تعجب آور است.

تمامی مسئولان محترم و کارشناسان ودست اندرکاران بدون استثناء در ایننقطه اتفاق نظر دارند که برخی از مفادتوافق وین، قطعنامه ۲۲۳۱ و نقشه راه با اصول و مبانی انقلاب و نظام نه فقط همخوانی ندارند بلکه این اصول و مبانی را نشانه رفته اند و در صورت اجرا می توانند فاجعه آفرین باشند.

اگر این باور در میان مسئولان محترم وجود دارد- که دارد و آن را انکار نمی کنند- بدیهی است که تن دادن به اجرای توافق وین – برجام- با وجود این بندها و مفاد، جز تن دادن به فاجعه، مفهوم و نتیجه دیگری نخواهد داشت. اما، آیا می توان تصور کرد که موافقان «توافق وین » با تأکید بر پذیرش آن – خدای نخواسته- در پی مقابله با اصول و مبانی انقلاب و نظام هستند؟! پاسخ این پرسش به یقین منفی است و این وصله ناجور به مسئولان محترم، بی تردید ناچسبیدنی است.

بنابراین چرا برخی از آنان بر پذیرش برجام اصرار می ورزند.پاسخ را در ادامه بخوانید: برخی از مسئولان و دست اندرکاران محترم ضمن آن که وجود «بندها » و «پیوست »های مغایر با اصول و مبانی نظام را در برجام و ملحقات آن انکار نمی کنند و این بخش ها را خطرآفرین می دانند ولی از « اعام تحفظ » یا «حق شرط » RESERVATION-به عنوان چاره کار و راه مقابله با بخش های مورد اشاره یاد میکنند که باید گفت، ارائه این پیشنهاد از سوی برخی مسئولان که انتظار می رود از حقوق معاهدات با خبر باشند، تعجب آور است.

توضیح آن که؛ حق شرط یا تحفظ به مفهوم خودداری از پذیرش یک یا چند بخش یک معاهده است )کنوانسیون ۱۹۶۹ – حقوق معاهدات(. اما، مطابق همان کنوانسیون، حق تحفظ فقط در معاهدات چندجانبه بین المللی قابل پذیرش است که در آن یکی از امضاءکنندگان معاهده می تواند نسبت به بخشی از آن اعلام تحفظ کرده و خود را ملزم به اجرای آن نداند. اگر باور داریم که توافق وین و اسناد پیرامونی آن- قطعنامه ۲۲۳۱ و نقش هراه آژانس- شامل «بندها » و «موادی » است که برای اصول و مبانی انقلاب فاجعه آفرین است. تنها راه عبور از آن، پاسخ «نه » به کلیت برجام و رد کامل آن است. آی ارا هدیگری هست؟!

حسین شریعتمداری (کیهان)

ارسال یک پاسخ