جیمز کامرون، کارگردان فیلم تایتانیک از سفرش به عمیق ترین نقطه از اقیانوس آرام بازگشت.

به گزارش جذاب نیوز به نقل از بی بی سی، او به جایی رفت که پیش از این تنها دو نفر و آن هم پنجاه سال پیش به آنجا سفر کرده بودند.

کامرون به تنهایی به این سفر رفت و قصد داشت که شش ساعت را در اعماق اقیانوس به گشت و گذار بپردازد. فیلم سه بعدی بگیرد و نمونه هایی را برای دانشمندان جمع آوری کند.

این نقطه از اقیانوس درازگودال ماریانا نام دارد. دراز گودال، نقاط عمیق در کره زمین هستند که در زیر اقیانوس ها جای دارند.

عمق درازگودال ماریانا، از ارتفاع قله اورست بیشتر و حدود یازده کیلومتر است.

جیمز کامرون برای رسیدن به عمیق ترین نقطه این درازگودال دو ساعت در راه بود.

زیردریایی او در این سفر، “دیپ سی چلنجر” نام دارد و تنها سرنشین آن هم خود کامرون است.

خرج ساختن این زیر دریایی و سفر او را خود فیلم ساز، موسسه نشنال جیوگرافیک و شرکت رولکس پرداخت کردند.

یادگار کودکی

جیمز کامرون پیش از شروع سفرش، به خبرنگار بی بی سی گفت که این سفر برای “به انجام رساندن یک رویا” انجام می شود.

او گفت در زمان کودکی اش، مردم انگار در رمان های تخیلی زندگی می کردند: “انسان به ماه رفت و کوستیو، در اقیانوس ها به تحقیق مشغول بود.”

کامرون می گوید: “من در چنین شرایطی بزرگ شدم. اینها ارزشهای دوران کودکی من هستند.”

زیر دریایی کامرون در کشور استرالیا ساخته شده است.

در چند سال گذشته، کامرون به صورت مخفیانه با همکاری مهندسانی که در استرالیا هستند مشغول ساخت این زیر دریایی بوده است.

“دیپ سی چلنجر” یازده تن وزن دارد و طول آن هفت متر است.

بیشتر قسمت های این زیردریایی از فوم است، به جز صندلی کارگردان که از فولادی محکم ساخته شده است.

جیمز کامرون به این زیر دریایی “اژدر عمودی” لقب داده است که آب را می شکافد و با سرعت به اعماق زمین می رود.

این زیر دریایی درست شبیه یک استودیوی تلویزیونی کوچک است؛ با نورافکن های فراوان و دوربینهایی در اطراف آن.

کامرون گفته که در بازگشت می خواهد یک مستند درباره سفرش بسازد.

زیردریایی همچنین دو بازوی محرک دارد. این بازوها برای جمع آوری نمونه از کف اقیانوس است.

گروهی از محققان در کنار کامرون کار خواهند کرد تا ببینند آیا گونه جدیدی کشف می شود یا نه. خود  کامرون که گفته “علم مهمترین دلیل” سفرش هست.

جیمز کامرون، سومین نفری است که به این عمق از اقیانوس می رود. پیش از او دو نفر دیگر در پنجاه سال پیش به چنین سفری رفته بودند.

سفر قبلی به درازگودال ماریانا، را دان والش و ژاک پیکارد انجام داده بودند. اولی یک افسر بازنشسته در نیروی دریایی آمریکا بود و دومی یک دانشمند سوئیسی در رشته اقیانوس سنجی بوده است.

آنها ۲۰ دقیقه بر کف اقیانوس ماندند. اما چیز چندانی از کف اقیانوس ندیدند. چرا که بر اثر ضربه ای که هنگام فرود آمدن آنها به زمین وارد شد، گل و لای بلند شد و دید آنها را مخدوش کرد.